Slotgedachte
Als ik zie hoe melodramatisch wij kunnen jeremiëren als we ons ongelukkig voelen, hoe we soms door een kleine tegenslag of kwaal geheel uit ons doen raken, klagen en jammeren, dan vind ik het betreurenswaardig dat we, als het geluk op onze weg komt (en dat is toch ècht geen zeldzaamheid), dat we dan met dat geluk niet véél gelukkiger zijn.
De blijheid om het geluk is veel geringer dan het gejammer om het ongeluk. We moeten leren de uren van het geluk, de dagen, de maanden of de jaren, te proeven als wijn, te beleven tot diep in je botten, want jezelf bewust zijn van geluk, het opdrinken ervan alsof je champagne drinkt, moet een uitzonderlijk gunstige invloed hebben op je lichaam.
In zekere zin is gelukkig zijn ... gezond zijn.
'Gejammer is slecht voor het gebeente', staat ergens in de Bijbel. Daar twijfel ik geen seconde aan, maar ik ben er ook heilig van overtuigd, dat de bewuste beleving van geluksmomenten weldadig is voor je gestel.
Als we zó kamerbreed kunnen klagen over ons ongeluk, waarom zingen we ons geluk dan niet veel luider uit dan we doen.
Feest....
geeft je de kans om dankbaar terug te kijken naar wat je samen hebt gedaan en beleefd.
Feest....
geeft je het gevoel van "bij-elkaar-horen".
Feest....
doet de scherpe kantjes tussen mensen vergeten.
Feest...
tilt je boven de dagelijkse sleur uit.