Slotgedachte
Vastentijd is een tijd van opgang naar Pasen,
van klimmen naar hogerop
om daar, zoals Jezus in het evangelie van vandaag,
van gedaante te veranderen,
'ons leven weer nieuw bloed te geven.'
Ons leven is een lange, soms moeizame tocht naar de verheerlijking
die we eenmaal hopen te ontvangen.
Maar, zoals bij elke beklimming geldt de regel:
stijgen vergt inspanning.
Daartoe roept vastentijd ons op:
om het beoogde doel te bereiken
moet men zich inzetten en inspannen,
moet men zich iets kunnen ontzeggen,
moet men ook bidden om kracht en moed.
Toch willen we het wel eens opgeven,
en kiezen voor wat gemakkelijk lijkt
en nog plezierig ook:
de oppervlakkigheid van de wereld.
Ons leven kent hoogte- en dieptepunten.
Op onze goede momenten
mogen we biddend kracht opdoen.
Daar mogen we zien - als in een visioen -
wat echt belangrijk is in onze levensloop.
Vol vertrouwen kunnen we daar ervaren,
dat ons leven ligt in Gods hand.
Hij is voorbij aan al onze zorgen en pijn.
Hij gaat met ons mee, ook door diepe dalen.
Net als Jezus mogen we ons Gods kind weten,
uitverkoren, omdat we gehoor willen geven aan zijn Zoon,
ons uiteindelijk perspectief
voor tijd en eeuwigheid.