Slotgedachte:
Als de avond valt
en het donker wordt,
als dreigende wolken
ons leven komen verstoren,
als storm en onweer
pijn en verdriet aanvoeren,
zijn we klein en angstig.
Als ons levensbootje
labiel wordt en dreigt te vergaan,
als we voelen hoe dood,
als een tornado,
ons uit het leven kan wegrukken,
worden we angstig,
laat iedere wijsheid,
alle technologie
het afweten.
Dan kunnen we
alleen nog maar vertrouwen op U
en op uw nooit aflatende nabijheid.
Want zo wilt Gij
zijn voor ons:
als een Vader
die zijn kind
nooit in de steek zal laten,
als een Redder
die iedere storm weet te luwen,
als een God
die de dood overwint.
Een levende God!
Vaderdaggedachte
In het leven heb je soms muurtjes nodig,
muurtjes om tegenaan te leunen,
muurtjes ook die af en toe bescherming bieden.
Je redt het niet zonder hen.
Maar het is ook niet goed als er teveel zijn.
Want leven is meer dan alleen maar leunen.
Je moet telkens weer verder op je eigen benen.
Vaders zijn zo’n kostbaar muurtje:
een muur waar tegen je even kan leunen
voor je eigen keuzes maakt,
nieuwe wegen gaat,
of een moeilijke beslissing moet nemen.
Het luisteren naar zijn raad, helpt je weer op weg.
Een muur die je ook bescherming biedt
want je weet dat je toch weer kan opstaan,
als je je vergist, als je struikelt of een verkeerde weg opgaat,
dank zij dat ene muurtje, die steun en aanmoediging van je vader.
Gelukkig de mens die in het leven af en toe kan leunen
tegen zo’n stevige en betrouwbare vadermuur.