Slotgedachte:
Kijk eens om je heen,
wees eens stil en luister.
De wereld komt op je af.
Loop eens langs de oever van het leven.
Mensen, – grote, kleine –
zij roepen,
zij hebben je nodig.
Het is een kind dat roept om de zorg van een vader en een moeder.
Het is de patiënt die vraagt om troost in zijn lijden,
het is de leerling die om uitleg vraagt,
het is de kerkganger die verdieping wil,
het is de eenzame die erbij wil horen,
het is de opgejaagde die tot rust wil komen,
het is de mens die uit de sleur wil,
het is de stomme die door jou wil spreken
en de lamme die wil dat jij voor hem loopt.
Er is iemand die roept om mij, om jou,
die ons oproept,
een beroep doet,
ons aanzet tot zegen.
Er is een mens die je roept.
Het is God die ons roept:
het komt er nu alleen op aan dat we Hem horen.
Tekst op de achterkant van het boekje:
Kom mee, om te zien…
Kom mee om het te beleven, om te leven…
Het leven is een vraag,
een stille uitnodiging,
een wenk en een knipoog,
of misschien maar een blik
om er iets van te maken dat de moeite waard is
en er niet langer mee te wachten.
Het leven is een uitdaging,
een opdracht om meer mens te worden,
een mens van vrede en geluk
en je niet langer te verschuilen
achter alles wat je niet gelukkig kan maken.
Het leven is een kans,
een aanbod om te graven onder de harde laag in je hart,
tot op de bodem
tot waar je helemaal op adem komt en rustig wordt.
Het is de moeizame weg van ‘gisteren’ naar ‘morgen’,
de weg van ‘ik-alleen’ naar ‘wij-samen’.
Het leven is ingaan op die uitnodiging van ‘kom en zie’,
op weg gaan zonder te weten wat het wordt.
Heb jij daar in de voorbije week ‘ja’ tegen gezegd?
Nam je boeiende risico’s van liefde
of zat je vast in valse schijn en valse zekerheden
die je uiteindelijk toch niet gelukkig maakten?
Kom en zie…
Wil je?