Wanneer nader je Kerstmis het beste?

Als je de veelheid en de haast

achter je laat en het stil laat worden.

Zoals is de stilte van een nacht vol sterren

of in de witheid van besneeuwde velden.

 

Want Kerstmis is er eigenlijk pas

                        als je je van binnen met iets kunt verbinden.

                        Iets dat te maken heeft met het zachte en tere

                        van een geboorte.

                        Van het leven zelf,

                        dat spreekt in een kind.

 

                        Kerstmis is een tijd van inkeer.

                        Tussen alle bedrijven door,

                        temidden van de drukte voor kerst,

                        halt houden.

                        Jezelf de vraag stellen wat er in je leeft

                        en waar je naar verlangt.

 

                        In het donker van de tijd van het jaar,

                        in het donker van de nacht,

                        kun je uitzien naar het licht.

                        Een licht dat ook over je eigen leven valt

                        en iets in jezelf beroert.

 

                        Een licht dat je raakt....

                        Je hoeft alleen maar uit handen te geven,

                        niets overeind te houden,

                        te luisteren naar het verlangen van je hart.

 

                        Door het donker heen,

                        door je kwetsbaarheid en verdriet,

                        door alle levensvragen heen

 

                        is er soms een zacht licht

                        dat op een tak valt

                        of op een kind

                        dat in een kribbe ligt.

 

                        De verbinding met het leven is er,

                        en met het licht;

                        altijd weer wordt het geschonken.

 

                        Met Kerstmis zie je uit

                        naar de terugkeer van het licht

                        en naar de geboorte ervan

                        in je zelf.

 

                        Als het ontvankelijk wordt in je en stil,

                        valt er een nieuwe licht over je bestaan.

Ik geloof in de kerstengel …

            In de kerststal staat ook een engel.

            Hij hangt boven de andere figuren en wat doet hij?

            Hij houdt zijn vleugels open,

            maar niet om weg te vliegen,

            want op een engel kan je rekenen,

            die laat niemand niet in de steek.

            Hij houdt zijn vleugels open

            als in een beschermend gebaar,

            als teken van geborgenheid:

            vertoef maar veilig onder Zijn vleugels.

 

            De engel is er en brengt een boodschap,

            een blijde boodschap, want hij zingt ze uit.

            Hij zingt over de redder die geboren is,

            over Jezus die een redder zal worden

            voor heel de wereld en misschien ook voor ons.

            Hij zingt over de vrede die komen kan op aarde,

            over God die er behagen in heeft

            en op alle mensen durft rekenen,

            om die vrede vorm te geven.

 

            Eén engel is er en er komen er nog bij:

            een heel koor van zingende engelen.

            “Glorie, glorie, eer aan God …”.

            Zo zijn de engelen blijkbaar ook:

            zij verwijzen naar God die hen zendt.

            Engelen doen ons opkijken naar een God die wij niet zien:

            langs engelen kunnen wij Hem soms beter horen, voelen, nabij weten.

 

            De engel hangt boven een eenvoudige stal:

            hij schaamt zich daar niet voor.

            Hij kent immers de schamelheid van ieder mensenleven.

            Hij is graag bij ons, in ons dagelijks leven en werken,

            in ons wroeten en in onze onhebbelijkheden.

            Hij hangt er in de buurt en wij mogen hem aanspreken.

            Hij doet niets liever dan ons te hulp komen,

            ons opwarmen, ons troosten, ons weer anders verder doen gaan.

 

            Er zijn misschien veel engelen van mensen rondom je.

            God wenst het jou toe.

            Maar ik geloof ook, dat er voor ieder van ons

            een engel is van Hem.

            Een engel die jou beschermt en zingt voor jou:

            ‘Mag ik jou geleiden naar vrede … in gans het nieuwe jaar …?’.

Inleid   Inleiding:

Kerstmis,
het feest van een Redder,
een man van vrede, een zingever.
Woorden van aanmoediging en meevoelen
op elk moment van ons leven.

Kerstmis,
Ik wil jouw licht ontsteken, zegt de Heer.
Ik ben het die jouw vlam doet branden en jou doet leven.
Ik verlang dat ook jij licht zou worden in deze tijd.
Vraag niet hoelang, voor wie of waarvoor…
Maar laat je leven branden,
dan kan Ik door jou wat warmte in deze wereld brengen.

SloS     Slotgedachte:

Kerstmis

dit is dé dag...

van vrede, vreugde,

van een nieuw begin:

Een kind wordt ons geboren,

elk jaar zo zingen wij

begeleid door engelenkoren.

Waar begin jij?

Wat doe jij?

Wat heb jij toe te voegen

in die wereld van vandaag

aan vrede, vreugde,

aan nieuwe zin,

aan dit nieuwe begin?

Een nacht

van stilte en verwondering.

Een ster

die als een teken

aan de hemel staat.

Een kind

dat in zijn weerloosheid

mensen ontwapent.

Het is zowaar ondenkbaar

in deze wereld.

En toch.

Nog steeds zijn er

eenvoudigen van hart

die voorrang geven

aan het kleine en geringe.

Ja, er zijn herbergen van hoop

toegankelijk voor ieder

die naar vrede tracht.

En dan diegenen die

een ketting vormen tegen onrecht.

Zo voltrekt zich het wonder

van de menswording

waar God zich telkens weer

kan laten zien in mensen.